باب (۵): حوران بهشتی
۱۱۹۸- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س عَنِ النَّبِيِّ ج: «لَوْ أَنَّ امْرَأَةً مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ اطَّلَعَتْ إِلَى أَهْلِ الأَرْضِ لأَضَاءَتْ مَا بَيْنَهُمَا وَلَمَلأَتْهُ رِيحًا وَلَنَصِيفُهَا عَلَى رَأْسِهَا خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيَا وَمَا فِيهَا»».(بخارى: ۲۷۹۶)
ترجمه: «انس بن مالک سروایت میكند كه نبی اكرم جفرمود: «اگر یكی از زنان بهشتی بر اهل زمین، جلوه نماید، فضای میان زمین و آسمان را روشن و مالامال از بوی عطر مینماید. و روسریای كه بر سر دارد، از دنیا و آنچه در آن، وجود دارد، بهتر است»».