ترجمه صحیح بخاری

باب (۱۴): کسی که نذر نماید تا پیاده به خانۀ کعبه برود

۸۹۴- «عَنْ أَنَسٍ س أَنَّ النَّبِيَّ ج رَأَى شَيْخًا يُهَادَى بَيْنَ ابْنَيْهِ قَالَ: «مَا بَالُ هَذَا؟» قَالُوا: نَذَرَ أَنْ يَمْشِيَ، قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ عَنْ تَعْذِيبِ هَذَا نَفْسَهُ لَغَنِيٌّ» وَأَمَرَهُ أَنْ يَرْكَبَ».(بخاری: ۱۸۶۵)

ترجمه: «انس سمی‌گوید: نبی اكرم جپیرمردی را دید كه به كمک دو پسرش، تلو تلو راه می‌رفت. فرمود: «این را چه شده است»؟ گفتند: نذر كرده است كه پیاده به حج برود. رسول ‏الله جفرمود: «خداوند نیازی ندارد كه این شخص، این همه خود را به زحمت اندازد». و دستور داد تا سوار شود (و به حج برود)».

۸۹۵- «عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ س قَالَ: نَذَرَتْ أُخْتِي أَنْ تَمْشِيَ إِلَى بَيْتِ اللَّهِ، وَأَمَرَتْنِي أَنْ أَسْتَفْتِيَ لَهَا النَّبِيَّ ج فَاسْتَفْتَيْتُهُ فَقَالَ ج: «لِتَمْشِ وَلْتَرْكَبْ»». (بخارى: ۱۸۶۶)

ترجمه: «عقبه بن عامر سمی‌گوید: خواهرم نذر كرده بود كه پیاده به زیارت خانه خدا برود. و به من دستور داد تا از رسول ‏الله جدر این باره، سؤال كنم. من هم از آنحضرت جپرسیدم. ایشان جفرمود: «گاهی، پیاده برود و گاهی، سوار شود»».