باب (۳۴): این گفتۀ خداوند عز وجل که می‌فرماید: «عرش او (خداوند) روی آب، قرار داشت» [هود:۷]
۱۷۲۷- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ: أَنْفِقْ أُنْفِقْ عَلَيْكَ». وقَالَ: «يَدُ اللَّهِ مَلأَى لا تَغِيضُهَا نَفَقَةٌ، سَحَّاءُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ». وَقَالَ: «أَرَأَيْتُمْ مَا أَنْفَقَ مُنْذُ خَلَقَ السَّمَاءَ وَالأَرْضَ؟ فَإِنَّهُ لَمْ يَغِضْ مَا فِي يَدِهِ، وَكَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاءِ، وَبِيَدِهِ الْمِيزَانُ يَخْفِضُ وَيَرْفَعُ»». (بخارى: ۴۶۸۴)
ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: رسول الله جگفت: «خداوند عزوجل فرمود: «انفاق كن تا من به تو انفاق كنم». همچنین آنحضرت جفرمود: «دست خدا، پُر است و انفاق، چیزی از آن، كم نمی‌كند. او شب و روز می‌بخشد. آیا نمی‌بینید كه از بدو آفرینش آسمانها و زمین، چقدر انفاق كرده ولی چیزی از آنچه در دست دارد، كم نشده است. و عرش خدا بر روی آب، قرار دارد. ترازو در دست اوست، (رزق را) كم و زیاد می‌كند»».