باب (۴۵): حکم شعر سرودن در مسجد
۲۸۱- «عَنْ حَسَّانَ بْنِ ثَابِتٍ الانْصَارِيِّ س: أَنَّهُ اسْتَشْهَدَ أَبَا هُرَيْرَةَ س: أَنْشُدُكَ اللَّهَ، هَلْ سَمِعْتَ النَّبِيَّ ج يَقُولُ: «يَا حَسَّانُ أَجِبْ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ج اللَّهُمَّ أَيِّدْهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ»؟ قَالَ أَبُو هُرَيْرَةَ: نَعَمْ». (بخارى:۴۵۳)
ترجمه: «از حسان بن ثابت سروایت است كه ایشان، ابوهریره سرا گواه گرفت و پرسید: تو را بخدا سوگند، آیا شنیدی كه رسول الله جفرمود: «ای حسان! از طرف رسول الله جبه مشركین پاسخ بده. خدایا! حسان را توسط جبرئیل، یاری كن»؟ ابوهریره سگفت: آری».