ترجمه صحیح بخاری

باب(۲۷): نماز از ایمان است

۳۸- «عَنِ الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ س أَنَّ النَّبِيَّ جكَانَ أَوَّلَ مَا قَدِمَ الْمَدِينَةَ نَزَلَ عَلَى أَجْدَادِهِ- أَوْ قَالَ: أَخْوَالِهِ- مِنَ الأَنْصَارِ، وَأَنَّهُ صَلَّى قِبَلَ بَيْتِ الْمَقْدِسِ سِتَّةَ عَشَرَ شَهْرًا، أَوْ سَبْعَةَ عَشَرَ شَهْرًا، وَكَانَ يُعْجِبُهُ أَنْ تَكُونَ قِبْلَتُهُ قِبَلَ الْبَيْتِ، وَأَنَّهُ صَلَّى أَوَّلَ صَلاةٍ صَلاهَا صَلاةَ الْعَصْرِ، وَصَلَّى مَعَهُ قَوْمٌ، فَخَرَجَ رَجُلٌ مِمَّنْ صَلَّى مَعَهُ فَمَرَّ عَلَى أَهْلِ مَسْجِدٍ وَهُمْ رَاكِعُونَ، فَقَالَ: أَشْهَدُ بِاللَّهِ لَقَدْ صَلَّيْتُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ج قِبَلَ مَكَّةَ، فَدَارُوْا كَمَا هُمْ قِبَلَ الْبَيْتِ، وَكَانَتِ الْيَهُودُ قَدْ أَعْجَبَهُمْ إِذْ كَانَ يُصَلِّي قِبَلَ بَيْتِ الْمَقْدِسِ، وَأَهْلُ الْكِتَابِ، فَلَمَّا وَلَّى وَجْهَهُ قِبَلَ الْبَيْتِ أَنْكَرُوا ذَلِكَ».(بخارى:۴۰)

ترجمه: «براء بن عازب سمی‌گوید: اولین باری كه نبی اكرم ج(در سفر هجرت) به مدینه تشریف آورد، نزد خویشاوندان انصاری خود (بنی نجار) اجلالِ نزول فرمود. و پس از ورود به مدینه، حدود شانزده الی هفده ماه، بسوی بیت ‏المقدس نماز می‌خواند. و در عین حال، دوست داشت كه بطرف كعبه نماز بخواند. (دیری نگذشت كه این آرزو، برآورده شد و قبله از بیت المقدس به كعبه تغییر یافت). نخستین نمازی كه آنحضرت ج(بسوی كعبه) برگزار نمود، نماز عصر بود كه جمعی از صحابه نیز با ایشان نماز خواندند. سپس، یكی از كسانی كه با رسول خدا جنماز خوانده بود، از مسجد بیرون رفت. و از كنار مسجدی گذشت كه نماز گزاران آن مسجد، (بطرف بیت‏المقدس) نماز می‌خواندند. بلافاصله گفت: خدا را گواه می‌گیرم كه (چند لحظه قبل) من با رسول الله جبسوی كعبه نماز خواندم. با شنیدن این سخن، مردم در حین نماز، رو به سوی كعبه نمودند. زمانی كه رسول اكرم جبه طرف بیت المقدس نماز می‌خواند، تمام اهل كتاب، خشنود بودند. اما هنگامی كه قبله از بیت المقدس به بیت الله تغییر یافت، این امر را نپسندیدند».