ترجمه صحیح بخاری

باب (۸): قرعه کشی برای اذان گفتن

۳۷۲- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «لَوْ يَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِي النِّدَاءِ وَالصَّفِّ الأَوَّلِ، ثمَّ لَمْ يَجِدُوا إِلا أَنْ يَسْتَهِمُوا عَلَيْهِ لاسْتَهَمُوا، وَلَوْ يَعْلَمُونَ مَا فِي التَّهْجِيرِ لاسْتَبَقُوا إِلَيْهِ، وَلَوْ يَعْلَمُونَ مَا فِي الْعَتَمَةِ وَالصُّبْحِ لأَتَوْهُمَا وَلَوْ حَبْوًا»».(بخارى: ۶۱۵)

ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «اگر مردم از پاداش اذان و صف اول نماز، آگاه می‏بودند و برای دستیابی به آن، چاره‌ای جز قرعه كشی نداشتند، حتما قرعه كشی می‌كردند. همچنین، اگر ثواب اول وقت را می‌دانستند، برای رسیدن به آن، از یكدیگر سبقت می‌گرفتند. و اگر از پاداش نماز عشاء و صبح (با جماعت) مطلع می‏بودند، با خزیدن هم كه شده بود در آنها شركت می‏كردند»».