باب (۱۲): استنجا با آب
۱۲۱- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س قال: كَانَ النَّبِيُّ ج إِذَا خَرَجَ لِحَاجَتِهِ أَجِيءُ أَنَا وَغُلامٌ مَعَنَا إِدَاوَةٌ مِنْ مَاءٍ و في روايةٍ: مِنْ مَاءٍ وَ عَنَزَةٍ، يَسْتَنْجِيْ بِالْمَاءِ». (بخارى:۱۵۰،۱۵۲)
ترجمه: «انس بن مالک سمی‌گوید: هرگاه، رسول الله جبرای قضای حاجت، بیرون می‌رفت، من و پسری دیگر، برای او آب می‌بردیم و رسول الله جبا آن آب، استنجا میكرد و وضو میگرفت. و در روایتی دیگر آمده است كه آب و چوبدستی می‌بردیم».