باب (۲۸): سهم اسب از مال غنیمت
۱۲۲۹- «وَعَنْهُ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج جَعَلَ لِلْفَرَسِ سَهْمَيْنِ وَلِصَاحِبِهِ سَهْمًا».(بخارى: ۲۸۶۳)
ترجمه: «عبد الله بن عمر بمی‌گوید: رسول الله جبرای اسب، دو سهم و برای صاحبش، یک سهم از مال غنیمت، تعیین فرمود».
۱۲۳۰- «عَنِ الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ س أنَّهُ قَالَ لَهُ رَجُلٌ: أَفَرَرْتُمْ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ج يَوْمَ حُنَيْنٍ؟ قَالَ: لَكِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج لَمْ يَفِرَّ، إِنَّ هَوَازِنَ كَانُوا قَوْمًا رُمَاةً، وَإِنَّا لَمَّا لَقِينَاهُمْ حَمَلْنَا عَلَيْهِمْ، فَانْهَزَمُوا فَأَقْبَلَ الْمُسْلِمُونَ عَلَى الْغَنَائِمِ وَاسْتَقْبَلُونَا بِالسِّهَامِ، فَأَمَّا رَسُولُ اللَّهِ ج فَلَمْ يَفِرَّ فَلَقَدْ رَأَيْتُهُ وَإِنَّهُ لَعَلَى بَغْلَتِهِ الْبَيْضَاءِ، وَإِنَّ أَبَا سُفْيَانَ آخِذٌ بِلِجَامِهَا وَالنَّبِيُّ ج يَقُولُ:
أَنَا النَّبِــيُّ لا كَذِبْ
أَنَا ابْنُ عَبْدِالْمُطَّــلِبْ».
(بخارى:۲۸۶۴)
ترجمه: «براء بن عازب سروایت می‌كند كه مردی از وی پرسید: آیا روز جنگ حنین، از كنار رسول الله فرار كردید؟ براء گفت: اما رسول خدا جفرار نكرد. همانا هوازن، قومی تیرانداز بود. هنگامی كه با آنها مواجه شدیم، به آنان یورش بردیم. آنها شكست خوردند. مسلمانان بسوی غنایم شتافتند. و هوازن با تیر‌اندازی به استقبال ما آمدند. رسول خدا جفرار نكرد. من ایشان را دیدم كه بر قاطر سفیدش سوار است و در حالی كه ابوسفیان، افسارش را در دست دارد، می‌فرماید: من، نبی خدا هستم و این، (ادعا) دروغ نیست. من فرزند عبد المطلب هستم».