باب (۳۶): این سخن خداوند متعال که می‌فرماید: او را آنگونه می‌شناسند که فرزندان خود را می‌شناسند
۱۵۰۰- «وَعَنْهُ س: أَنَّ الْيَهُودَ جَاءُوا إِلَى رسول الله ج فَذَكَرُوا لَهُ: أَنَّ رَجُلاً مِنْهُمْ وَامْرَأَةً زَنَيَا، فَقَالَ لَهُمْ رسول الله ج: «مَا تَجِدُونَ فِي التَّوْرَاةِ فِي شَأْنِ الرَّجْمِ»؟ فَقَالُوا: نَفْضَحُهُمْ، وَيُجْلَدُونَ، فَقَالَ عَبْدُاللَّهِ بْنُ سَلامٍ: كَذَبْتُمْ، إِنَّ فِيهَا الرَّجْمَ، فَأَتَوْا بِالتَّوْرَاةِ، فَنَشَرُوهَا، فَوَضَعَ أَحَدُهُمْ يَدَهُ عَلَى آيَةِ الرَّجْمِ، فَقَرَأَ مَا قَبْلَهَا وَمَا بَعْدَهَا، فَقَالَ لَهُ عَبْدُاللَّهِ بْنُ سَلامٍ، ارْفَعْ يَدَكَ، فَرَفَعَ يَدَهُ، فَإِذَا فِيهَا آيَةُ الرَّجْمِ، فَقَالُوا: صَدَقَ يَا مُحَمَّدُ فِيهَا آيَةُ الرَّجْمِ، فَأَمَرَ بِهِمَا رسول الله ج فَرُجِمَا».(بخارى: ۳۶۳۵)
ترجمه: «عبدالله بن عمر بمی‌گوید: تعدادی از یهودیان نزد رسول الله جآمدند و به او گفتند كه مرد و زنی از آنها مرتكب زنا شده‌اند. رسول خدا جبه آنان گفت: «در این باره در تورات چه حكمی آمده است»؟ گفتند: آنان را رسوا می‌كنیم و شلاق می‌زنیم. عبدالله بن سلام سگفت: دروغ می‌گویید. در این باره در تورات، حكم رجم آمده است. آنگاه، تورات را آوردند و باز كردند. سپس یكی از آنان، دستش را بر آیه رجم گذاشت و آیات ما قبل و مابعد آنرا خواند. عبد الله بن سلام سبه او گفت:دستت را بردار. او دستش را برداشت. آنگاه آیه رجم را دیدند و گفتند: ای محمد! او راست می‌گوید: در تورات، آیه رجم، وجود دارد. سرانجام، رسول خدا جدستور داد و آن دو نفر، رجم شدند».