باب (۱۳): دم کردن برای نجات از چشم زخم
۱۹۵۱- «عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَتْ: أَمَرَنِي رَسُولُ اللَّهِ ج أَوْ أَمَرَ أَنْ يُسْتَرْقَى مِنَ الْعَيْنِ».(بخارى: ۵۷۳۸)
ترجمه: «عایشه لمیگوید: رسول الله جبه من دستور داد یا فرمود كه برای چشم زخم، دم كنند.
۱۹۵۲- «عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ ل: أَنَّ النَّبِيَّ ج رَأَى فِي بَيْتِهَا جَارِيَةً فِي وَجْهِهَا سَفْعَةٌ، فَقَالَ: «اسْتَرْقُوا لَهَا، فَإِنَّ بِهَا النَّظْرَةَ»». (بخارى: ۵۷۳۹)
ترجمه: «ام سلمه لمیگوید: نبی اكرم جدر خانهاش كنیزی را دید كه رنگاش پریده بود. فرمود: «او را دم كنید. زیرا دچار چشم زخم شده است»».