باب (۱۲): دربارۀ حفظ زبان و اینکه هرکس، به خدا و روز قیامت، ایمان دارد باید سخن شایسته بگوید یا سکوت نماید
۲۰۸۳- «عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ س عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ج قَالَ: «مَنْ يَضْمَنْ لِي مَا بَيْنَ لَحْيَيْهِ وَمَا بَيْنَ رِجْلَيْهِ، أَضْمَنْ لَهُ الْجَنَّةَ»».(بخارى: ۶۴۷۴)
ترجمه: «از سهل بن سعد سروایت است که رسول الله جفرمود: «هرکس، به من ضمانت دهد كه دهان و شرمگاهش را حفظ كند، من هم بهشت را برایش ضمانت میكنم».
۲۰۸۴- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «إِنَّ الْعَبْدَ لَيَتَكَلَّمُ بِالْكَلِمَةِ مِنْ رِضْوَانِ اللَّهِ، لا يُلْقِي لَهَا بَالاً، يَرْفَعُهُ اللَّهُ بِهَا دَرَجَاتٍ، وَإِنَّ الْعَبْدَ لَيَتَكَلَّمُ بِالْكَلِمَةِ مِنْ سَخَطِ اللَّهًِ، لا يُلْقِي لَهَا بَالاً، يَهْوِي بِهَا فِي جَهَنَّمَ»».(بخارى: ۶۴۷۸)
ترجمه: «ابوهریره سمیگوید: نبی اکرم جفرمود: «بنده، سخنی در جهت رضای خدا به زبان میآورد بدون اینكه به آن، فكر كند. ولی خداوند به وسیله آن سخن، به درجاتش میافزاید. همچنین بنده، سخنی در جهت ناخشنودی خدا به زبان میآورد بدون اینکه به آن توجه کند. ولی به وسیله آن سخن، در جهنم، سقوط میکند»».