باب (۴۴): آنچه دربارۀ سعی بین صفا و مروه آمده است.
۸۲۰- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب قَالَ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ج إِذَا طَافَ الطَّوَافَ الأَوَّلَ خَبَّ ثَلاثًا وَمَشَى أَرْبَعًا. وَكَانَ يَسْعَى بَطْنَ الْمَسِيلِ إِذَا طَافَ بَيْنَ الصَّفَا وَالْمَرْوَةِ».(بخارى: ۱۶۴۴)
ترجمه: «عبد الله بن عمر بمی‌گوید: رسول الله جدر سه شوط طواف اول، رمل میكرد (یعنی گامهای نزدیک به هم و تندی برمیداشت و شانه‌هایش را تكان می‌داد) و در چهار شوط بعدی، بطور عادی راه می‌رفت. و هنگام سعی بین صفا و مروه، در بطن وادی، آهسته می‌دوید».