باب (۱): آنچه دربارۀ کفارۀ گناهان بیمار، آمده است
۱۹۲۶- «عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ وَأَبِي هُرَيْرَةَ ب عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «مَا يُصِيبُ الْمُسْلِمَ مِنْ نَصَبٍ وَلا وَصَبٍ، وَلا هَمٍّ وَلا حُزْنٍ، وَلا أَذًى وَلا غَمٍّ، حَتَّى الشَّوْكَةِ يُشَاكُهَا، إِلاَّ كَفَّرَ اللَّهُ بِهَا مِنْ خَطَايَاهُ»».(بخارى: ۵۶۴۲)
ترجمه: «ابوسعید خدری و ابو هریره بمیگویند: نبی اكرم جفرمود: «مسلمان, دچار هیچگونه خستگی, بیماری، نگرانی، ناراحتی، گرفتاری و غمی نمیشود مگر اینكه خداوند به وسیله آنها، گناهانش را میبخشد. حتی خاری كه به پایش میخلد» (باعث كفاره گناهانش میشود)».
۱۹۲۷- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَثَلُ الْمُؤْمِنِ كَمَثَلِ الْخَامَةِ مِنَ الزَّرْعِ، مِنْ حَيْثُ أَتَتْهَا الرِّيحُ كَفَأَتْهَا، فَإِذَا اعْتَدَلَتْ، تَكَفَّأُ بِالْبَلاءِ، وَالْفَاجِرُ كَالأَرْزَةِ، صَمَّاءَ مُعْتَدِلَةً، حَتَّى يَقْصِمَهَا اللَّهُ إِذَا شَاءَ»». (بخارى: ۵۶۴۴)
ترجمه: «ابوهریره سمیگوید: رسول الله جفرمود: «مثال مؤمن, مانند ساقه گیاهی است كه از هر طرف, بادی به سراغاش میآید و او را كج میكند. و هنگامی كه باد، آرام میگیرد، راست میشود. (همیشه در بلا و مصیبت بسر میبرد و این مصیبتها باعث كفاره گناهاناش میگردند). اما فرد فاجر، مانند درخت كاج، سخت و استوار است تا اینكه مرگاش فرا میرسد و خداوند او را نابود میگرداند». (یعنی كمتر دچار گرفتاری میشود)».
۱۹۲۸- «وَعَنْهُ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَنْ يُرِدِ اللَّهُ بِهِ خَيْرًا، يُصِبْ مِنْهُ»».(بخارى: ۵۶۴۵)
ترجمه: «همچنین ابوهریره سمیگوید: رسول الله جفرمود: «به هركس كه خداوند اراده خیر داشته باشد, او را گرفتار بلا میسازد»».