باب (۳۱): سجده با هفت عضو
۴۵۷- «عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب في رواية قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «أُمِرْتُ أَنْ أَسْجُدَ عَلَى سَبْعَةِ أَعْظُمٍ: عَلَى الْجَبْهَةِ ـ وَأَشَارَ بِيَدِهِ عَلَى أَنْفِهِ ـ وَالْيَدَيْنِ، وَالرُّكْبَتَيْنِ، وَأَطْرَافِ الْقَدَمَيْنِ، وَلا نَكْفِتَ الثِّيَابَ وَالشَّعَرَ»».(بخارى:۸۱۲)
ترجمه: «در روایتی، ابن عباس بمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «به من دستور داده شده است كه با هفت استخوان بدن (هفت عضو) سجده نمایم: پیشانی ـ و با دستش به بینی خود اشاره كرد (یعنی پیشانی و بینی با هم)ـ دو دست، دو زانو و سر انگشتان پا. همچنین به ما دستور داده شده است كه در نماز، موهای سر و لباس خود را جمع نكنیم»».