ترجمه صحیح بخاری

باب (۱۴): وقت نماز مغرب

۳۴۲- «عَنْ رَافِعِ بْنِ خَدِيجٍ س يَقُولُ: كُنَّا نُصَلِّي الْمَغْرِبَ مَعَ النَّبِيِّ ج، فَيَنْصَرِفُ أَحَدُنَا، وَإِنَّهُ لَيُبْصِرُ مَوَاقِعَ نَبْلِهِ». (بخارى:۵۵۹)

ترجمه: «رافع بن خدیج سمی‌گوید: نماز مغرب را همراه رسول الله ج‏‏می خواندیم و بر می‏گشتیم. باز هم، هوا به اندازه‌ای روشن بود كه اگر تیری را پرتاب می‌كردیم، جای افتادن آن را می‌دیدیم».

۳۴۳- «عَنْ جَابِرِبْنِ عَبْدِ اللَّهِ ب قَالَ: كَانَ النَّبِيُّ ج يُصَلِّي الظُّهْرَ بِالْهَاجِرَةِ، وَالْعَصْرَ وَالشَّمْسُ نَقِيَّةٌ، وَالْمَغْرِبَ إِذَا وَجَبَتْ، وَالْعِشَاءَ أَحْيَانًا وَأَحْيَانًا، إِذَا رَآهُمُ اجْتَمَعُوا عَجَّلَ، وَإِذَا رَآهُمْ أَبْطَئُوْا أَخَّرَ، وَالصُّبْحَ كَانُوا أَوْ كَانَ النَّبِيُّ ج يُصَلِّيهَا بِغَلَسٍ».(بخارى:۵۶۰)

ترجمه: «جابر بن عبد الله سمی‌گوید: رسول ‏الله جنماز ظهر را پس از زوال، و نماز عصر را موقعی كه آفتاب، خوب روشن بود، می‏خواند. و نماز مغرب را بلافاصله بعد از غروب و نماز عشاء را گاهی زود و گاهی دیر، یعنی اگر مردم دیر می‏آمدند، دیر، و در غیر آنصورت، زود می‏خواند. و نماز صبح را با رسول ‏الله جهنگامی كه هوا هنوز تاریک بود، می‏خواندیم».