باب (۴۲): صدقه دادن به بردگان آزاد شدۀ همسران پیامبر ج
۷۵۲- «عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب قَالَ: وَجَدَ النَّبِيُّ ج شَاةً مَيِّتَةً، أُعْطِيَتْهَا مَوْلاةٌ لِمَيْمُونَةَ مِنَ الصَّدَقَةِ، فَقَالَ النَّبِيُّ ج: «هَلاَّ انْتَفَعْتُمْ بِجِلْدِهَا»؟ قَالُوا: إِنَّهَا مَيْتَةٌ. قَالَ: «إِنَّمَا حَرُمَ أَكْلُهَا»».(بخارى:۱۴۹۲)
ترجمه: «ابن عباس بمی‌گوید: رسول الله جمُردار گوسفندی را ـ كه قبلا آن گوسفند، به كنیز آزاد شده میمونه ل(همسر رسول خدا ج) صدقه شده بود ـ دید و فرمود: «چرا از پوست آن، استفاده نكردید»؟ گفتند: یا رسول الله! این گوسفند، مرده و حرام شده است. رسول الله جفرمود: «گوشت آن، حرام است». (یعنی استفاده از پوستش، اشكالی ندارد)».