ترجمه صحیح بخاری

باب (۱)

۱۱۲۵- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «الرَّهْنُ يُرْكَبُ بِنَفَقَتِهِ إِذَا كَانَ مَرْهُونًا، وَلَبَنُ الدَّرِّ يُشْرَبُ بِنَفَقَتِهِ إِذَا كَانَ مَرْهُونًا، وَعَلَى الَّذِي يَرْكَبُ وَيَشْرَبُ النَّفَقَةُ»».(بخارى: ۲۵۱۲)

ترجمه: «از ابوهریره سروایت است كه رسول الله جفرمود: «حیوانی كه نزد كسی رهن است، آن شخص، می‏تواند به اندازه نفقه‏ای كه برایش هزینه می‏كند، از سواریش استفاده كند. واگر حیوانِ رهن، شیر دِه باشد، میتواند به اندازه نفقه‌ای كه برای آن هزینه می‌كند، از شیر آن استفاده نماید. و نفقه و خرج حیوان رهن، بعهده كسی است كه بر آن سوار می‏شود و یا شیر آن را می‏دوشد و استفاده می‏كند»».