باب (۲): شدت بیماری
۱۹۲۹- «عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَتْ: مَا رَأَيْتُ أَحَدًا أَشَدَّ عَلَيْهِ الْوَجَعُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ج».(بخارى: ۵۶۴۶)
ترجمه: «عایشه لمیگوید: «كسی را ندیدم كه بیماریاش از بیماری رسول الله جشدیدتر باشد»».
۱۹۳۰- «عَنْ عَبْدِاللَّهِ س قَالَ: أَتَيْتُ النَّبِيَّ ج فِي مَرَضِهِ وَهُوَ يُوعَكُ وَعْكًا شَدِيدًا، وَقُلْتُ: إِنَّكَ لَتُوعَكُ وَعْكًا شَدِيدًا، قُلْتُ: إِنَّ ذَاكَ بِأَنَّ لَكَ أَجْرَيْنِ؟ قَالَ: «أَجَلْ، مَا مِنْ مُسْلِمٍ يُصِيبُهُ أَذًى إِلاَّ حَاتَّ اللَّهُ عَنْهُ خَطَايَاهُ، كَمَا تَحَاتُّ وَرَقُ الشَّجَرِ»».(بخارى: ۵۶۴۷)
ترجمه: «عبدالله بن مسعود سمیگوید: «در دوران بیماری نبی اكرم جدر حالی كه به شدت, تب بود، نزد ایشان رفتم و گفتم: شما به شدت، تب میشوید. شاید به این خاطر است كه به شما دو پاداش میرسد؟ فرمود: «بلی, هر مسلمانی كه به مصیبتی، گرفتار آید, خداوند گناهانش را میریزد همانگونه كه برگ درختان، میریزند»».