باب (۳۹): کسی که از سؤال کردن شرم کند و به دیگری بگوید که سؤال کند
۱۰۷- «عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ س قَالَ: كُنْتُ رَجُلاً مَذَّاءً، فَأَمَرْتُ الْمِقْدَادَ بْنَ الأَسْوَدِ أَنْ يَسْأَلَ النَّبِيَّ ج فَسَأَلَهُ، فَقَالَ: «فِيهِ الْوُضُوءُ»». (بخارى: ۱۳۲)
ترجمه: «علی بن ابی طالب سمی‌فرماید: من فردی بودم كه مذی زیادی از من خارج میشد. به مقداد بن اسود گفتم كه درباره حكم آن، از رسول الله جسؤال كند. او نیز پرسید. رسول الله جدر جواب، فرمود: «در چنین صورتی باید وضو گرفت»».