باب (۲۱): این گفتۀ خداوند عز وجل که می‌فرماید: «چگونه خواهد بود آنگاه که از هر ملتی، گواهی بیاوریم...» [نساء:۴۱]
۱۷۱۳- «عَنْ عَبْدِاللَّهِ س قَالَ: قَالَ لِي النَّبِيُّ ج: «اقْرَأْ عَلَيَّ». قُلْتُ: آقْرَأُ عَلَيْكَ وَعَلَيْكَ أُنْزِلَ؟ قَالَ: «فَإِنِّي أُحِبُّ أَنْ أَسْمَعَهُ مِنْ غَيْرِي». فَقَرَأْتُ عَلَيْهِ سُورَةَ النِّسَاءِ حَتَّى بَلَغْتُ ﴿فَكَيۡفَ إِذَا جِئۡنَا مِن كُلِّ أُمَّةِۢ بِشَهِيدٖ وَجِئۡنَا بِكَ عَلَىٰ هَٰٓؤُلَآءِ شَهِيدٗا ٤١﴾[النساء: ۴۱] . قَالَ: «أَمْسِكْ». فَإِذَا عَيْنَاهُ تَذْرِفَانِ».(بخارى: ۴۵۸۲)
ترجمه: «عبدالله بن مسعود سمی‌گوید: نبی اكرم جبه من فرمود: «برایم قرآن بخوان». گفتم: چگونه برایت قرآن بخوانم در حالی كه قرآن بر تو نازل شده است؟! فرمود: «دوست دارم آنرا از دیگران بشنوم». پس سوره نساء را برایش تلاوت كردم تا به این آیه رسیدم كه: ﴿فَكَيۡفَ إِذَا جِئۡنَا مِن كُلِّ أُمَّةِۢ بِشَهِيدٖ وَجِئۡنَا بِكَ عَلَىٰ هَٰٓؤُلَآءِ شَهِيدٗا ٤١﴾[النساء: ۴۱] . یعنی چگونه خواهد بود آنگاه كه از هر ملتی، گواهی بیاوریم و تو را بعنوان گواه اینان، بیاوریم.
رسول اكرم جفرمود: «بس كن». پس دیدم كه اشک از چشمان مباركش، سرازیر است».