ترجمه صحیح بخاری

باب (۱۱): عبادت در حد توان

۲۰- «عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَتْ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ج إِذَا أَمَرَهُمْ، أَمَرَهُمْ مِنَ الأَعْمَالِ بِمَا يُطِيقُونَ، قَالُوا: إِنَّا لَسْنَا كَهَيْئَتِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّ اللَّهَ قَدْ غَفَرَ لَكَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ، فَيَغْضَبُ حَتَّى يُعْرَفَ الْغَضَبُ فِي وَجْهِهِ، ثُمَّ يَقُولُ: «إِنَّ أَتْقَاكُمْ وَأَعْلَمَكُمْ بِاللَّهِ أَنَا»». (بخارى:۲۰)

ترجمه: «عایشه لروایت می‌كند كه: هرگاه، رسول الله جمردم را دستور می‌داد، آنها را به انجام كاری دستور می‌داد كه توان آن را داشته باشند. صحابه سعرض كردند: ای پیامبر خدا! مطمئناً خداوند گناهان اول و آخر شما را بخشیده ‏است، پس هرگز ما نمی‏توانیم با شما برابر باشیم. عایشه لمی‌گوید: رسول الله جاز شنیدن این سخن، بسیار ناراحت می‌شد و آثار خشم بر چهره مباركش آشكار می‌گشت. سپس می‌فرمود: «من از همه شما خدا را بهتر می‌شناسم و از او بیشتر می‌ترسم»». (یعنی در دینداری از من سبقت نگیرید. زیرا دین، اطاعت از دستورات من (رسول الله) است).