باب (۱۰): گناه کسی که نماز عصرش فوت گردد
۳۳۵- «عَنْ ابْنِ عُمَرَ ب: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «الَّذِي تَفُوتُهُ صَلاةُ الْعَصْرِ كَأَنَّمَا وُتِرَ أَهْلُهُ وَمَالُهُ»».(بخارى:۵۵۲)
ترجمه: «عبد الله بن عمر بمیگوید: رسول اكرم جفرمود: «كسی كه نماز عصرش فوت گردد، مانند این است كه اهل ومالش را از دست داده باشد»».