باب (۱۰): کسی که بر اثر تیر فرد ناشناسی، کشته شود
۱۲۰۵- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س أَنَّ أُمَّ الرُّبَيِّعِ بِنْتَ الْبَرَاءِ وَهِيَ أُمُّ حَارِثَةَ بْنِ سُرَاقَةَ أَتَتِ النَّبِيَّ ج فَقَالَتْ: يَا نَبِيَّ اللَّهِ أَلا تُحَدِّثُنِي عَنْ حَارِثَةَ؟ وَكَانَ قُتِلَ يَوْمَ بَدْرٍ أَصَابَهُ سَهْمٌ غَرْبٌ فَإِنْ كَانَ فِي الْجَنَّةِ صَبَرْتُ، وَإِنْ كَانَ غَيْرَ ذَلِكَ اجْتَهَدْتُ عَلَيْهِ فِي الْبُكَاءِ، قَالَ: «يَا أُمَّ حَارِثَةَ، إِنَّهَا جِنَانٌ فِي الْجَنَّةِ وَإِنَّ ابْنَكِ أَصَابَ الْفِرْدَوْسَ الأَعْلَى»».(بخارى: ۲۸۰۹)
ترجمه: «انس بن مالک سمی‌گوید: ام ربیع، دختر براء؛ كه مادر سراقه بن حارثه بود، نزد رسول اكرم جآمد و گفت: ای رسول خدا! مرا از وضع حارثه با خبر كن ـ گفتنی است كه حارثه در روز بدر بوسیله تیر فرد ناشناسی كشته شده بود ـ اگر در بهشت است، صبر می‌كنم و گر نه، برایش بسیار گریه می‌كنم. آنحضرت جفرمود: « ای ام حارثه! بهشت، درجات مختلف دارد و یقیناً فرزند تو در فردوس برین، جای دارد»».