ترجمه صحیح بخاری

باب (۲۳): آزمندی برای فراگرفتن حدیث

۸۵- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س أَنَّهُ قَالَ: قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، مَنْ أَسْعَدُ النَّاسِ بِشَفَاعَتِكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؟ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «لَقَدْ ظَنَنْتُ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ أَنْ لا يَسْأَلُنِي عَنْ هَذَا الْحَدِيثِ أَحَدٌ أَوَّلُ مِنْكَ، لِمَا رَأَيْتُ مِنْ حِرْصِكَ عَلَى الْحَدِيثِ، أَسْعَدُ النَّاسِ بِشَفَاعَـتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ، مَنْ قَالَ: لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ خَالِصًا مِنْ قَلْبِـهِ، أَوْ نَفْسِهِ»».(بخارى:۹۹)

ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: عرض كردم: ای رسول خدا! چه كسانی روز قیامت برای شفاعت شما سعادت بیشتری دارند؟ رسول الله جفرمود: «ای ابوهریره! چون عشق و علاقه تو را نسبت به حدیث دیدم، می‌دانستم كه كسی قبل از تو، این سؤال را از من نخواهد پرسید. كسانی روز قیامت برای شفاعت من سعادت بیشتری دارند كه با اخلاص و از صمیم قلب، لا إله إلا الله بگویند»».