باب (۲۸): حفظ اعتدال و آرامش، پس از رکوع
۴۵۴- «عَنْ أَنَسٍ س: أنَّهُ كَانَ يَنْعَتُ لَنَا صَلاةَ النَّبِيِّ ج فَكَانَ يُصَلِّي وَإِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ قَامَ حَتَّى نَقُولَ قَدْ نَسِيَ». (بخارى:۸۰۰)
ترجمه: «انس سنماز رسول الله جرا عملاً به ما نشان میداد و هنگامی كه سرش را از ركوع بلند میكرد، آنقدر مكث مینمود (و به سجده نمیرفت) كـه ما فكر میكردیم سجده را فراموش كرده است».