باب (۲): شهادت دروغ
۱۱۶۴- «عَنْ أَبِي بَكْرَةَ س قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «أَلا أُنَبِّئُكُمْ بِأَكْبَرِ الْكَبَائِرِ»؟ ثَلاثًا. قَالُوا: بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: «الإِشْرَاكُ بِاللَّهِ، وَعُقُوقُ الْوَالِدَيْنِ» وَجَلَسَ وَكَانَ مُتَّكِئًا فَقَالَ: «أَلا وَقَوْلُ الزُّورِ» قَالَ: فَمَا زَالَ يُكَرِّرُهَا حَتَّى قُلْنَا: لَيْتَهُ سَكَتَ».(بخارى: ۲۶۵۴)
ترجمه: «ابوبكره سمی‌گوید: نبی اكرم جسه بارفرمود: «آیا شما را از بزرگترین گناهان كبیره با خبر نسازم»؟ صحابه شعرض كردند: بلی ای رسول خدا. رسول اكرم جفرمود: «شرک ورزیدن به خداوند و نافرمانی پدر ومادر». آنگاه بعد از اینكه تكیه داده بود، نشست و فرمود: «آگاه باشید كه شهادت ناحق نیز از گناهان كبیره است». و آنقدر این جمله را تكرار كرد كه ما (با خود) گفتیم: ای كاش! ساكت می‌شد».