باب (۶۸): رمی جمرات (سنگ زدن به شیطانها)
۸۴۸- «عَنْ ابْنِ عُمَرَ ب أنه سأله رجل: مَتَى أَرْمِي الْجِمَارَ قَالَ: إِذَا رَمَى إِمَامُكَ فَارْمِهْ، فَأَعَدْتُ عَلَيْهِ الْمَسْأَلَةَ قَالَ: كُنَّا نَتَحَيَّنُ فَإِذَا زَالَتِ الشَّمْسُ رَمَيْنَا».(بخارى: ۱۷۴۶)
ترجمه: «از عبد الله بن عمر بروایت است كه شخصی از او پرسید: چه وقت رمی جمره كنم؟ عبد الله بن عمر بگفت: هرگاه، امامت رمی كرد، تو نیز رمی كن. آن شخص، دوباره سؤالش را تكرار كرد. آنگاه، ابن عمر بگفت: منتظر می‌ماندیم تا آفتاب، زوال كند، آنگاه، رمی میكردیم».