ترجمه صحیح بخاری

باب (۳۰): روزۀ کودکان

۹۴۷- «عَنِ الرُّبَيِّعِ بِنْتِ مُعَوِّذٍ قَالَتْ: أَرْسَلَ النَّبِيُّ ج غَدَاةَ عَاشُورَاءَ إِلَى قُرَى الأَنْصَارِ: «مَنْ أَصْبَحَ مُفْطِرًا فَلْيُتِمَّ بَقِيَّةَ يَوْمِهِ وَمَنْ أَصْبَحَ صَائِمًا فَليَصُمْ» قَالَتْ: فَكُنَّا نَصُومُهُ بَعْدُ وَنُصَوِّمُ صِبْيَانَنَا وَنَجْعَلُ لَهُمُ اللُّعْبَةَ مِنَ الْعِهْنِ فَإِذَا بَكَى أَحَدُهُمْ عَلَى الطَّعَامِ أَعْطَيْنَاهُ ذَاكَ حَتَّى يَكُونَ عِنْدَ الإِفْطَارِ».(بخارى: ۱۹۶۰)

ترجمه: «ربیع دختر معوذ سمی‌گوید: رسول ‏الله جصبح روز عاشورا به روستاها و محله‏های انصار، قاصد فرستاد تا اعلام كنند كه: «هركس از صبح، روزه نگرفته است، بقیه روز، روزه بگیرد. و هركس، روزه بوده است، روزه‏اش را ادامه دهد». ربیع بنت معوذ می‌گوید: بعد از آن، ما روز عاشورا را روزه می‌گرفتیم و فرزندان خرد سال خود را نیز وادار به روزه گرفتن می‌كردیم. و برای آنها عروسكهای پشمی می‌ساختیم. و هر وقت یكی از آنها برای غذا گریه می‏كرد، او را با آن عروسک، سرگرم می‌كردیم تا اینكه وقت افطار، فرا می‏رسید».