ترجمه صحیح بخاری

باب (۷): عمره کننده چه وقت از حالت احرام خارج میشود

۸۶۶- «عَنْ أَسْمَاءَ بِنْتِ أَبِي بَكْرٍ ب أنها كانت كُلَّمَا مَرَّتْ بِالحَجُونِ تقول: صَلَّى اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مُحَمَّدٍ، لَقَدْ نَزَلْنَا مَعَهُ هَا هُنَا وَنَحْنُ يَوْمَئِذٍ خِفَافٌ قَلِيلٌ ظَهْرُنَا قَلِيلَةٌ أَزْوَادُنَا فَاعْتَمَرْتُ أَنَا وَأُخْتِي عَائِشَةُ وَالزُّبَيْرُ، وَفُلانٌ وَفُلانٌ فَلَمَّا مَسَحْنَا الْبَيْتَ أَحْلَلْنَا ثُمَّ أَهْلَلْنَا مِنَ الْعَشِيِّ بِالْحَجِّ».(بخارى: ۱۷۹۶)

ترجمه: «از اسماء دختر ابو‏بكر بروایت است كه وی هر وقت، از حجون عبور می‌كرد، می‌گفت: درود خداوند بر پیامبرش محمد جباد. همراه آنحضرت جدر این محل، توقف كردیم. گفتنی است كه ما در آن زمان، سبكبار بودیم زیرا توشه مختصری و سواری‌های اندكی داشتیم. من و خواهرم؛ عایشه؛ و زبیر و فلان و فلان، عمره كردیم. پس از طواف كعبه، از احرام بیرون آمدیم. سپس، در بعد از ظهر همان روز، دوباره برای حج، احرام بستیم».