باب (۸): قول کسی که می‌گوید: رضاع بعد از دوسال، ثابت نمی‌شود
۱۸۱۹- «عَنْ عَائِشَةَ ل: أَنَّ النَّبِيَّ ج دَخَلَ عَلَيْهَا وَعِنْدَهَا رَجُلٌ، فَكَأَنَّهُ تَغَيَّرَ وَجْهُهُ، كَأَنَّهُ كَرِهَ ذَلِكَ، فَقَالَتْ: إِنَّهُ أَخِي، فَقَالَ: «انْظُرْنَ مَنْ إِخْوَانُكُنَّ، فَإِنَّمَا الرَّضَاعَةُ مِنَ الْمَجَاعَةِ»».(بخارى: ۵۱۰۲)
ترجمه: «از عایشه لروایت است كه نبی اكرم جوارد خانه‌اش شد و مردی را در آنجا دید. و آنرا به اندازه‌ای ناپسند دانست كه چهره‌اش تغییر كرد. عایشه لگفت: او برادر (رضاعی) من است. رسول خدا جفرمود: «خوب دقت كنید چه كسانی برادران شما هستند زیرا رضاعت، زمانی به ثبوت می‌رسد كه گرسنگی را برطرف نماید». یعنی در دوران شیر خوارگی باشد».
۱۸۲۰- «عَنْ جَابِرٍس قَالَ: نَهَى رَسُولُ اللَّهِ ج أَنْ تُنْكَحَ الْمَرْأَةُ عَلَى عَمَّتِهَا أَوْ خَالَتِهَا».(بخارى: ۵۱۰۸)
ترجمه: «جابر سمی‌گوید: رسول الله جاز ازدواج با برادر زاده و خواهر زاده همسر، نهی فرمود».