باب(۷۷): فدیه گرفتن از مشرکین
۱۲۹۰- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س: أَنَّ رِجَالاً مِنَ الأَنْصَارِ اسْتَأْذَنُوا رَسُولَ اللَّهِ ج فَقَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّهِ، ائْذَنْ فَلْنَتْرُكْ لِابْنِ أُخْتِنَا عَبَّاسٍ فِدَاءَهُ، فَقَالَ: «لا تَدَعُونَ مِنْهَا دِرْهَمًا»».(بخارى: ۳۰۴۸)
ترجمه: «انس بن مالک سروایت میكند كه چند مرد انصاری از رسول الله جاجازه خواستند و گفتند: ای رسول خدا! اجازه بده تا فدیه خواهر زادهمان عباس را به او ببخشیم. آنحضرت جفرمود: «یک درهم از آنرا هم نبخشید». (این ماجرا مربوط به زمانی است كه عباس؛ عموی پیامبر؛ هنوز مسلمان نشده بود و در جنگ بدر، اسیر شد. انصار كه در این حدیث، به او خواهر زاده میگفتند بخاطر اینست كه مادر عبد المطلب از انصار بود)».