باب (۱۴): برای صحت نکاح، هم رضایت دختر و هم زن بیوه، ضروری است
۱۸۲۶- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّ النَّبِيَّ ج قَالَ: «لا تُنْكَحُ الأَيِّمُ حَتَّى تُسْتَأْمَرَ، وَلا تُنْكَحُ الْبِكْرُ حَتَّى تُسْتَأْذَنَ». قَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَكَيْفَ إِذْنُهَا؟ قَالَ: «أَنْ تَسْكُتَ»».(بخارى: ۵۱۳۶)
ترجمه: «ابوهریره سمیگوید: نبی اكرم جفرمود: «زن بیوه بدون مشورت با او، و دختر باكره بدون اجازهاش، به نكاح داده نمیشوند». گفتند: ای رسول خدا! اجازه دختر باكره، چگونه است؟ فرمود: «اینكه سكوت نماید»».
۱۸۲۷- «عَنْ عَائِشَةَ ل: أَنَّهَا قَالَتْ: يَا رَسُولَ اللَّهِ! إِنَّ الْبِكْرَ تَسْتَحِي، قَالَ: «رِضَاهَا صَمْتُهَا»».(بخارى: ۵۱۳۷)
ترجمه: «از عایشه لروایت است كه عرض كرد: ای رسول خدا! دختر باكره، خجالت میشود. فرمود: «سكوتاش، دلیل رضایت است»».