باب (۲): نباید کسی والدین‌اش را دشنام دهد
۱۹۸۵- «عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عَمْرٍو ب قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِج: «إِنَّ مِنْ أَكْبَرِ الْكَبَائِرِ: أَنْ يَلْعَنَ الرَّجُلُ وَالِدَيْهِ». قِيلَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَكَيْفَ يَلْعَنُ الرَّجُلُ وَالِدَيْهِ؟ قَالَ: «يَسُبُّ الرَّجُلُ أَبَا الرَّجُلِ، فَيَسُبُّ أَبَاهُ وَيَسُبُّ أُمَّهُ»». (بخارى: ۵۹۷۳)
ترجمه: «عبدالله بن عمرو بمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «همانا یكی از بزرگترین گناهان كبیره، این است كه شخص, پدر ومادرش را لعنت كند. گفتند: ای رسول خدا! چگونه شخص, پدر ومادرش را لعنت می‌كند؟ فرمود: «شخصی، پدر دیگری را دشنام می‌دهد و او در پاسخ, به پدر ومادرش، دشنام می‌دهد»».