باب (۱۰): تغییر راه رفت و برگشت به عیدگاه در روز عید
۵۳۰- «عَنْ جَابِرٍس قَالَ: كَانَ النَّبِيُّ ج إِذَا كَانَ يَوْمُ عِيدٍ خَالَفَ الطَّرِيقَ».(بخارى:۹۸۶)
ترجمه: «جابر سمی‌گوید: رسول الله جروز عید، از یک راه به عیدگاه میرفت و از راه دیگری، بر می‌گشت».
۵۳۱- قَالَتْ عَائِشَةُ: رَأَيْتُ النَّبِيَّ ج يَسْتُرُنِي وَأَنَا أَنْظُرُ إِلَى الْحَبَشَةِ، وَهُمْ يَلْعَبُونَ فِي الْمَسْجِدِ، فَزَجَرَهُمْ عُمَرُ، فَقَالَ النَّبِيُّ ج: «دَعْهُمْ، أَمْنًا بَنِي أَرْفِدَةَ»».(بخارى:۹۸۸)
ترجمه: «عایشه لمی‌فرماید: رسول الله جمرا با چادری پوشانید و من به بازی گروهی از حبشی‌ها در مسجد، نگاه می‌كردم. عمرسآنها را سرزنش كرد. ولی رسول خدا جفرمود: « بنی ارفده را بحال خودشان بگذار»».