ترجمه صحیح بخاری

باب (۳۷): مرز بی نیازی

۷۴۷- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «لَيْسَ الْمِسْكِينُ الَّذِي يَطُوفُ عَلَى النَّاسِ، تَرُدُّهُ اللُّقْمَةُ وَاللُّقْمَتَانِ، وَالتَّمْرَةُ وَالتَّمْرَتَانِ، وَلَكِنِ الْمِسْكِينُ الَّذِي لا يَجِدُ غِنًى يُغْنِيهِ، وَلا يُفْطَنُ بِهِ فَيُتَصَدَّقُ عَلَيْهِ، وَلا يَقُومُ فَيَسْأَلُ النَّاسَ»».(بخارى: ۱۴۷۹)

ترجمه: «ابوهریره سروایت می‌كند كه رسول الله جفرمود: «مسكین كسی نیست كه به درِ خانه‌های مردم می‌رود و یكی دو لقمه نان و یا یكی دو عدد خرما، دریافت می‌كند و بر می‌گردد. بلكه مسكین كسی است كه چیزی ندارد و مردم از حال او آگاه نیستند تا به او صدقه دهند. و خودش هم از كسی سؤال نمی‌كند»».