باب (۹): توبه دادن کسانی که لِعان کرده‌اند
۱۸۶۰- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب فِيْ حَدِيثِ الْمُتَلاعِنَيْنِ قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج لِلْمُتَلاعِنَيْنِ: «حِسَابُكُمَا عَلَى اللَّهِ، أَحَدُكُمَا كَاذِبٌ، لاَ سَبِيلَ لَكَ عَلَيْهَا». قَالَ: مَالِي؟ قَالَ: «لا مَالَ لَكَ، إِنْ كُنْتَ صَدَقْتَ عَلَيْهَا فَهُوَ بِمَا اسْتَحْلَلْتَ مِنْ فَرْجِهَا، وَإِنْ كُنْتَ كَذَبْتَ عَلَيْهَا فَذَاكَ أَبْعَدُ لَكَ»».(بخارى: ۵۳۱۲)
ترجمه: «ابن عمر بدر ماجرای دو نفری كه با یكدیگر لعان كردند، می‌گوید: نبی اكرم جبه آنان فرمود: «حساب شما با خداست. حتما یكی از شما دروغ می‌گوید. تو (ای شوهر) پس از این، هیچ حقی بر این زن نداری». مرد گفت: تكلیف مالم (كه به عنوان مهریه پرداخت نموده ام) چه می‌شود؟ فرمود: «چیزی به تو نمی‌رسد. زیرا اگر تو در مورد او راست گفته‌ای، مالت در مقابل همبستر شدن، از آنِ اوست. و اگر دروغ گفته‌ای، به طریق اولی، چیزی به تو نمی‌رسد»».