باب (۶): امام دستهایش را در استسقاء، بلند نماید
۵۴۸- «عَنْ أَنَسٍ س قَالَ: كَانَ النَّبِيُّ ج لا يَرْفَعُ يَدَيْهِ فِي شَيْءٍ مِنْ دُعَائِهِ إِلا فِي الاسْتِسْقَاءِ، وَإِنَّهُ يَرْفَعُ حَتَّى يُرَى بَيَاضُ إِبْطَيْهِ». (بخارى:۱۰۳۱)
ترجمه: «انس بن مالک سمی‌گوید: رسول الله جبجز دعای استسقاء، برای هیچ دعای دیگری، دستها را بلند نمیكرد. و در این دعا، باندازه‌ای دستها را بالا میبرد كه سفیدی زیر بغل (مباركش) دیده میشد».