باب (۱۱): کسی که گذرگاه و راه او از باغ و یا نخلستان کسی دیگر، می‌گذرد
۱۰۹۰- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج يَقُولُ: «مَنِ ابْتَاعَ نَخْلاً بَعْدَ أَنْ تُؤَبَّرَ فَثَمَرَتُهَا لِلْبَائِعِ إِلاَّ أَنْ يَشْتَرِطَ الْمُبْتَاعُ، وَمَنِ ابْتَاعَ عَبْدًا وَلَهُ مَالٌ فَمَالُهُ لِلَّذِي بَاعَهُ إِلاَّ أَنْ يَشْتَرِطَ الْمُبْتَاعُ»».(بخارى:۲۳۷۹)
ترجمه: «عبد الله بن عمر بمی‌گوید: از رسول الله جشنیدم كه فرمود: «هركس، نخلی را بعد از گرد افشانی بخرد، محصول آن، مال فروشنده است. مگر اینكه خریدار شرط نماید (كه محصول، از آنِ او باشد). و هركس، برده‌ای بخرد و آن برده، مالی داشته باشد. آن مال، از آنِ فروشنده است. مگر اینكه خریدار، شرط نماید»».