ترجمه صحیح بخاری

باب (۹): قرائت در نماز ظهر

۴۳۰- «عَنْ أَبِي قَتَادَةَ س قَالَ: كَانَ النَّبِيُّ ج يَقْرَأُ فِي الرَّكْعَتَيْنِ الأُولَيَيْنِ مِنْ صَلاةِ الظُّهْرِ بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ وَسُورَتَيْنِ، يُطَوِّلُ فِي الأُولَى، وَيُقَصِّرُ فِي الثَّانِيَةِ، وَيُسْمِعُ الآيَةَ أَحْيَانًا، وَكَانَ يَقْرَأُ فِي الْعَصْرِ بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ وَسُورَتَيْنِ، وَكَانَ يُطَوِّلُ فِي الأُولَى وَيُقَصِّرُ فِي الثَّانِيَةِ، وَكَانَ يُطَوِّلُ فِي الرَّكْعَةِ الأُولَى مِنْ صَلاةِ الصُّبْحِ، وَيُقَصِّرُ فِي الثَّانِيَةِ».(بخارى:۷۵۹)

ترجمه: «ابو قتاده سمی‌گوید: رسول‏ الله جدر دو ركعت اول نماز ظهر، سوره فاتحه و سوره‌ای دیگر را می‌خواند. ركعت اول را طولانی و ركعت دوم را كوتاه می‌خواند. و گاهی بعضی از آیات را طوری تلاوت می‌كرد كه ما می‌شنیدیم. همچنین در دو ركعت اول نماز عصر، سوره فاتحه و سوره‌ای دیگر را تلاوت می‌نمود. ركعت اول را طولانی و ركعت دوم را كوتاه می‌خواند. همچنین، آنحضرت جركعت اول نماز فجر را طولانی و ركعت دوم آن را كوتاه می‏خواند».