باب(۱۷): خطبه خواندن بالای منبر
۵۰۵- «حَدِيْثُ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ السَّاعِـدِيِّ س في أمر الْمِنْبَرِ تَقَدَّمَ وَذِكْرُ صَلاتِهِ الْقَهْقَرَى، وزاد في هذه: فَلَمَّا فَرَغَ أَقْبَلَ عَلَى النَّاسِ فَقَالَ: «أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا صَنَعْتُ هَذَا لِتَأْتَمُّوا وَلِتَعَلَّمُوا صَلاتِي»». (بخارى:۹۱۷)
ترجمه: «حدیث سهل بن سعد سدرباره نماز خواندن رسول الله جبالای منبر و پایین آمدن آنحضرت جهنگام سجده، قبلاً بیان شد. علاوه بر آن، در این حدیث آمده است كه رسول الله جپس از اتمام نماز، فرمود: «ای مردم! من این عمل را بخاطر آن انجام دادم كه شما به من اقتدا كنید و كیفیت نمازخواندن مرا بیاموزید»».
۵۰۶- «عن جَابِرِ بْنِ عَبْدِاللَّهِ ب قَالَ: كَانَ جِذْعٌ يَقُومُ إِلَيْهِ النَّبِيُّ ج، فَلَمَّا وُضِعَ لَهُ الْمِنْبَرُ،سَمِعْنَا لِلْجِذْعِ مِثْلَ أَصْوَاتِ الْعِشَارِ، حَتَّى نَزَلَ النَّبِيُّ ج فَوَضَعَ يَدَهُ عَلَيْهِ».(بخارى: ۹۱۸)
ترجمه: «جابر بن عبد الله سمی‌گوید: رسول الله جدر ابتدا بر تنه درختی تكیه می‌كرد و خطبه میخواند. ولی پس از اینكه برای آنحضرت جمنبری ساختند، آن تنه درخت (كه دیگر مورد استفاده قرار نمی‌گرفت) به آه و ناله درآمد و مانند شتر آبستن، می‌نالید. تا اینكه رسول الله جاز منبر پایین آمد و دست (مباركش) را (جهت تسلی) بر روی آن كشید».