باب (۴): هرکس به شصت سالگی برسد، حجت خداوند بر او تمام شده است
۲۰۷۱- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «أَعْذَرَ اللَّهُ إِلَى امْرِئٍ أَخَّرَ أَجَلَهُ حَتَّى بَلَّغَهُ سِتِّينَ سَنَةً»».(بخارى: ۶۴۱۹)
ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: نبی اكرم جفرمود: «خداوند برای فردی كه اجلش را به اندازه‌ای به تأخیر بیندازد كه به شصت سالگی برسد، هیچ عذری باقی نگذاشته است»».
۲۰۷۲- «وَعَنْهُ س قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج يَقُولُ: «لا يَزَالُ قَلْبُ الْكَبِيرِ شَابًّا فِي اثْنَتَيْنِ: فِي حُبِّ الدُّنْيَا، وَطُولِ الأَمَلِ»».(بخارى: ۶۴۲۰)
ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: شنیدم که رسول الله جمی‌فرمود: «دل انسانهای کهنسال در دو چیز، همچنان جوان می‌ماند: دوستی دنیا و آرزوی طو لانی»».