باب (۲۰): مراتب ظلم وستم
۳۰- «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ س قَالَ: لَمَّا نَزَلَتْ: ﴿ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ﴾[الأنعام: ۸۲] ، قَالَ أَصْحَابُ رَسُولِ اللَّهِ ج: أَيُّنَا لَمْ يَظْلِمْ؟ فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ: ﴿إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ﴾[لقمان: ۱۳] ». (بخارى:۳۲)
ترجمه: «عبد الله بن مسعود سمی‌گوید: هنگامی كه آیه: ﴿ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ﴾[الأنعام: ۸۲] ،یعنی كسانی كه ایمان آوردند و ایمان‌شان را با ستم، آلوده نكردند، نازل شد، یاران رسول الله ج(پریشان شده،) گفتند: چه كسی از ما ظلم نكرده است؟ آنگاه خداوند این آیه: ﴿إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ﴾[لقمان: ۱۳] را نازل فرمود. یعنی(همانا شرک، ظلم بزرگی است)».