باب (۷) شیوۀ بیعت امام با مردم
۲۱۸۲- «عَنْ عُبَادَةَ بْنِ الصَّامِتِ سقَالَ: بَايَعْنَا رَسُولَ اللَّهِ ج عَلَى السَّمْعِ وَالطَّاعَةِ، تَقَدَّمَ وَزَادَ فِي هَذِهِ الرِّوَايَةِ: وَأَنْ نَقُومَ أَوْ نَقُولَ بِالْحَقِّ حَيْثُمَا كُنَّا، لا نَخَافُ فِي اللَّهِ لَوْمَةَ لائمٍ».(بخارى:۷۱۹۹-۷۲۰۰)
ترجمه: «حدیث عباده بن صامت سدرباره‌ی اینکه با نبی اکرمجبر سمع و طا عت، بیعت کردند، بیان گردید. در این روایت، علاوه بر آن، آمده است که: همچنین با نبی اکرم جبیعت نمودیم تا هر کجا بودیم، با حق باشیم و یا حق را بگوییم. و در بیان احکام الهی از سرزنش هیچ سرزنش کننده‌ای نترسیم»».
۲۱۸۳- «عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عُمَرَ ب قَالَ: كُنَّا إِذَا بَايَعْنَا رَسُولَ اللَّهِ ج عَلَى السَّمْعِ وَالطَّاعَةِ يَقُولُ لَنَا: «فِيمَا اسْتَطَعْتُمْ»».(بخارى: ۷۲۰۲)
ترجمه: «عبدالله بن عمر بمی‌گوید: هنگامی که با رسول الله جبر شنیدن و اطاعت کردن، بیعت می‌کردیم، به ما می‌فرمود: «در آنچه که توانایی آنرا دارید»».