ترجمه صحیح بخاری

باب (۳۶): حق جسم در روزه

۹۵۴- «حديث عَبْدُاللَّهِ بْنُ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ ب تَقَدَّمَ وَقَالَ في هَذِهِ الرواية: فَكَانَ عَبْدُاللَّهِ يَقُولُ بَعْدَ مَا كَبِرَ يَا لَيْتَنِي قَبِلْتُ رُخْصَةَ النَّبِيِّ ج».

ترجمه: «حدیث عبد الله بن عمرو بن العاص بقبلا بیان گردیده است. در این روایت، چنین آمده است كه عبد الله وقتی پا به سن گذاشت، گفت: ای كاش! من رخصت (تخفیف)رسول ‏الله ‌جرا می‌پذیرفتم. (و بیشتر از سه روز درماه، روزه نمی‌گرفتم)».

۹۵۵- «وفي رواية عنه: أَنَّهُ لما ذكر صِيَامَ دَاوُدَ ÷ قَالَ: وَكَانَ وَلا يَفِرُّ إِذَا لاقَى قَالَ عبدالله: مَنْ لِي بِهَذِهِ يَا نَبِيَّ اللَّهِ قَالَ النَّبِيُّ ج لا صَامَ مَنْ صَامَ الأَبَدَ مَرَّتَيْنِ».(بخاری: ۱۹۷۷)

ترجمه: «در روایتی دیگر از عبد الله چنین نقل شده است كه وقتی رسول ‏الله جسخن از روزه حضرت داوود ÷بمیان آورد (كه یک روز در میان، روزه می‌گرفت)، فرمود:(بدینجهت بود كه) «هنگام رویارویی با دشمن، فرار نمی‌كرد». عبد الله می‌گوید: عرض كردم: ای رسول خدا! كسی هست كه این را برای من، متعهد شود؟ رسول الله جدوباره، فرمود: «كسی كه تمام عمر را بدون وقفه روزه گیرد، روزه‌اش معتبر نخواهد شد»».