ترجمه صحیح بخاری

باب (۱۳): کسی که اول شب بخوابد و آخر شب، بیدارشود

۶۰۱- «عَنْ عَائِشَةَ ل: أَنَّهَا سُئِلَتْ: عَنْ صَلاةِ النَّبِيِّ ج بِاللَّيْلِ، قَالَتْ: كَانَ يَنَامُ أَوَّلَهُ وَيَقُومُ آخِرَهُ، فَيُصَلِّي ثُمَّ يَرْجِعُ إِلَى فِرَاشِهِ، فَإِذَا أَذَّنَ الْمُؤَذِّنُ وَثَبَ، فَإِنْ كَانَ بِهِ حَاجَةٌ اغْتَسَلَ، وَإِلاَّ تَوَضَّأَ وَخَرَجَ».(بخارى: ۱۱۴۶)

ترجمه: «از عایشه لدرباره نماز شب رسول الله جسؤال شد. فرمود: اول شب، می‌خوابید و آخر شب، بیدار می‌شد و نماز می‌خواند و سپس به رختخواب، بر می‌گشت. و وقتی كه مؤذن، اذان می‌گفت، بر می‌خاست. و اگر نیاز به غسل بود، غسل می‌كرد. وگرنه، وضو میگرفت و برای نمازِ صبح، بیرون می‌رفت».