باب (۲): گناه کسی که زکات نمی‌دهد
۷۰۰- «عن أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «تَأْتِي الإِبِلُ عَلَى صَاحِبِهَا عَلَى خَيْرِ مَا كَانَتْ، إِذَا هُوَ لَمْ يُعْطِ فِيهَا حَقَّهَا، تَطَؤُهُ بِأَخْفَافِهَا، وَتَأْتِي الْغَنَمُ عَلَى صَاحِبِهَا عَلَى خَيْرِ مَا كَانَتْ إِذَا لَمْ يُعْطِ فِيهَا حَقَّهَا، تَطَؤُهُ بِأَظْلافِهَا وَتَنْطَحُهُ بِقُرُونِهَا». وَقَالَ: «وَمِنْ حَقِّهَا أَنْ تُحْلَبَ عَلَى الْمَاءِ». قَالَ: «وَلا يَأْتِي أَحَدُكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِشَاةٍ يَحْمِلُهَا عَلَى رَقَبَتِهِ لَهَا يُعَارٌ، فَيَقُولُ: يَا مُحَمَّدُ، فَأَقُولُ: لا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللهِ شَيْئًا، قَدْ بَلَّغْتُ، وَلا يَأْتِي بِبَعِيرٍ يَحْمِلُهُ عَلَى رَقَبَتِهِ لَهُ رُغَاءٌ، فَيَقُولُ: يَا مُحَمَّدُ، فَأَقُولُ: لا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا، قَدْ بَلَّغْتُ»».(بخارى: ۱۴۰۲)
ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «اگر كسی حق شترهایش را ادا نكند (و زكات آنها را ندهد) روز قیامت، آن شترها با شاداب‌ترین وضعی كه در دنیا داشته‌اند, او را زیر دست و پاهای خود لِه می‌كنند. همچنین كسی كه حق گوسفندانش را ادا نكند(و زكات آنها را ندهد) روز قیامت، آن گوسفندان با شاداب‌ترین وضعی كه در دنیا داشته‌اند, او را زیر سم‌های خود، قرار داده, با شاخهای خود، مورد ضرب و جرح، قرار می‌دهند». و فرمود: «و از جمله حقوق آنها، این است كه در محل آبشخور، آنها را بدوشند(تا اگر شخصی فقیر و یا رهگذری را دیدند, از آن شیر، به او بدهند). مواظب باشید، روز قیامت، كسی پیش من نیاید در حالی كه گوسفندی را بر دوش خود دارد و آن گوسفند فریاد می‌كند و بگوید: ای محمد! (مرا نجات ده). من خواهم گفت: اكنون از دست من، كاری ساخته نیست. زیرا قبلاً، پیام خدا را به شما رسانیده‌‌ام. همچنین كسی با شتری كه بر دوش دارد و فریاد می‌كند، نزد من نیاید و بگوید: ای محمد! (مرا نجات ده). آنگاه، خواهم گفت: اكنون از دست من، كاری ساخته نیست. من قبلاً پیام خدا را به شما رسانیده‌‌ام»».
۷۰۱- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَنْ آتَاهُ اللَّهُ مَالاً، فَلَمْ يُؤَدِّ زَكَاتَهُ، مُثِّلَ لَهُ مَالُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ شُجَاعًا أَقْرَعَ، لَهُ زَبِيبَتَانِ، يُطَوَّقُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، ثُمَّ يَأْخُذُ بِلِهْزِمَتَيْهِ، يَعْنِي: بِشِدْقَيْهِ، ثُمَّ يَقُولُ: أَنَا مَالُكَ، أَنَا كَنْزُكَ». ثُمَّ تَلا:﴿لَا يَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ﴾[آل‌عمران: ۱۸۰] ».(بخارى: ۱۴۰۳)
ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «كسی كه خداوند به او ثروت داده است اگر زكات مالش را پرداخت نكند، روز قیامت، مالش به شكل اژدهایی سمی كه دارای دو نیش زهرآگین می‌باشد، در می‌آید و به گردن او می‌پیچد و دو طرف چهره‌اش (گونه‌هایش) را گرفته، می‌گوید: من مال و خزانه تو هستم». سپس، رسول الله جاین آیه را تلاوت كرد: ﴿لَا يَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ﴾[آل‌عمران: ۱۸۰] یعنی: آنان كه نسبت به آنچه خداوند به آنها عنایت كرده است، بخل می‌ورزند، گمان نكنند كه این كار، برایشان خوب است. بلكه این كار، برای آنها بد است. واین مالی كه نسبت به آن بخل ورزیده‌اند وحق آنرا ادا نكرده‌اند، روز قیامت، طوقی بر گردنشان خواهد بود».