ترجمه صحیح بخاری

باب (۳۱): دادن زکات به یتیمان

۷۳۷- «عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيَّ س: أَنَّ النَّبِيَّ ج جَلَسَ ذَاتَ يَوْمٍ عَلَى الْمِنْبَرِ، وَجَلَسْنَا حَوْلَهُ، فَقَالَ: «إِنِّي مِمَّا أَخَافُ عَلَيْكُمْ مِنْ بَعْدِي، مَا يُفْتَحُ عَلَيْكُمْ مِنْ زَهْرَةِ الدُّنْيَا وَزِينَتِهَا». فَقَالَ رَجُلٌ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَوَيَأْتِي الْخَيْرُ بِالشَّرِّ؟ فَسَكَتَ النَّبِيُّ ج، فَقِيلَ لَهُ: مَا شَأْنُكَ؟ تُكَلِّمُ النَّبِيَّ ج وَلا يُكَلِّمُكَ؟ فَرَأَيْنَا أَنَّهُ يُنْزَلُ عَلَيْهِ، قَالَ: فَمَسَحَ عَنْهُ الرُّحَضَاءَ، فَقَالَ: «أَيْنَ السَّائِلُ»؟ وَكَأَنَّهُ حَمِدَهُ، فَقَالَ: إِنَّهُ لا يَأْتِي الْخَيْرُ بِالشَّرِّ، وَإِنَّ مِمَّا يُنْبِتُ الرَّبِيعُ يَقْتُلُ أَوْ يُلِمُّ؛ إِلاَّ آكِلَةَ الْخَضْرَاءِ، أَكَلَتْ حَتَّى إِذَا امْتَدَّتْ خَاصِرَتَاهَا، اسْتَقْبَلَتْ عَيْنَ الشَّمْسِ فَثَلَطَتْ، وَبَالَتْ، وَرَتَعَتْ، وَإِنَّ هَذَا الْمَالَ خَضِرَةٌ حُلْوَةٌ، فَنِعْمَ صَاحِبُ الْمُسْلِمِ مَا أَعْطَى مِنْهُ الْمِسْكِينَ، وَالْيَتِيمَ، وَابْنَ السَّبِيلِ». أَوْ كَمَا قَالَ النَّبِيُّ ج «وَإِنَّهُ مَنْ يَأْخُذُهُ بِغَيْرِ حَقِّهِ، كَالَّذِي يَأْكُلُ وَلا يَشْبَعُ، وَيَكُونُ شَهِيدًا عَلَيْهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»». (بخارى: ۱۴۶۵)

ترجمه: «ابوسعید خدری سمی‌گوید: روزی، رسول الله جبر منبر نشست. و ما هم اطراف او نشستیم. رسول الله جفرمود: «می‌ترسم كه بعد از من، دروازه‌های زرق و برق دنیا بر شما گشوده شود». مردی گفت:یا رسول الله! مگر خیر باعث شر می‌شود؟ رسول الله جسكوت كرد (وجوابی نداد). به او گفتند: تو را چه شده است كه سخن می‌گویی در حالی كه آنحضرت جسخن نمی‌گوید؟ (در آن اثناء) از آثار چهره رسول خدا جمتوجه شدیم كه بر ایشان، وحی نازل می‌شود.

راوی می‌گوید: آنگاه، رسول خدا جعرق‏های (چهره اش) را پاک نموده، فرمود: «سائل كجاست»؟ گویا از سؤال او خوشنود بود و بعد، فرمود: «در واقع، خیر، موجب شر نمی‌شود. اما از باران فصل بهار، نوعی گیاه می‌روید كه حیوانات از خوردن آن، می‌میرند یا مریض می‌شوند مگر حیوانی كه پس از سیر شدن، زیر آفتاب دراز می‌كشد و آنها را دفع می‌كند و دوباره، می‌چرد. همانا مال دنیا، شیرین و دلفریب است. چقدر خوب است كه مسلمان، از اموال خود به ایتام، مساكین و مسافران انفاق كند. و هركس كه مالی را به ناحق می‌گیرد، مانند كسی است كه می‌خورد و می‌نوشد اما هرگز سیر نمی‌شود. وآن مال، روز قیامت، علیه او گواهی خواهد داد»».