ترجمه صحیح بخاری

باب (۱۷): دعای بعد از غذا

۱۸۸۵- «عَنْ أَبِي أُمَامَةَ س أَنَّ النَّبِيَّ ج كَانَ إِذَا رَفَعَ مَائِدَتَهُ، قَالَ: «الْحَمْدُ لِلَّهِ كَثِيرًا طَيِّبًا مُبَارَكًا فِيهِ غَيْرَ مَكْفِيٍّ وَلا مُوَدَّعٍ وَلا مُسْتَغْنًى عَنْهُ رَبَّنَا»».(بخارى: ۵۴۵۸)

ترجمه: «ابو امامه سمی‌گوید: هنگامی كه نبی اكرمجسفره‌اش را جمع می‌كرد, می‌فرمود: «الْحَمْدُ لِلَّهِ كَثِيرًا طَيِّبًا مُبَارَكًا فِيهِ غَيْرَ مَكْفِيٍّ وَلا مُوَدَّعٍ وَلا مُسْتَغْنًى عَنْهُ رَبَّنَا». یعنی حمد و سپاس بسیار, مبارك, خالص و پاک از آنِ پروردگار ما؛ خدا؛ است كه نعمت‌هایش برگردانیده نمی‌شود و پایان ناپذیر است و انسان از او بی‌نیاز نمی‌باشد».

۱۸۸۶- «وَعَنْهُ س فِي رِوَايَةٍ: أَنَّ النَّبِيَّ ج كَانَ إِذَا فَرَغَ مِنْ طَعَامِهِ قَالَ: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي كَفَانَا، وَأَرْوَانَا، غَيْرَ مَكْفِيٍّ، وَلا مَكْفُورٍ»».(بخارى: ۵۴۵۹)

ترجمه: «در روایتی دیگر, ابو امامه سمی‌گوید: نبی اكرم جبعد از غذا خوردن، می‌فرمود: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي كَفَانَا، وَأَرْوَانَا، غَيْرَ مَكْفِيٍّ، وَلا مَكْفُورٍ». یعنی حمد و ستایش از آنِ خدایی است كه ما را كفایت كرده و سیراب نموده است و نعمت‌هایش برگردانیده نمی‌شود ومورد ناسپاسی قرار نمی‌گیرد».