باب (۲۷): کمک به شخص در وضوگرفتن
۱۳۹- «عَنِ الْمُغِيرَةِ بْنِ شُعْبَةَ س: أَنَّهُ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ج فِي سَفَرٍ وَأَنَّهُ ذَهَبَ لِحَاجَةٍ لَهُ، وَأَنَّ مُغِيرَةَ جَعَلَ يَصُبُّ الْمَاءَ عَلَيْهِ وَهُوَ يَتَوَضَّأُ، فَغَسَلَ وَجْهَهُ وَيَدَيْهِ، وَمَسَحَ بِرَأْسِهِ وَمَسَحَ عَلَى الْخُفَّيْنِ».(بخارى:۱۸۲)
ترجمه: «مغیره بن شعبه سمی‌گوید: در یكی از مسافرت‌ها، همراه رسول الله جبودم. رسو ل اكرم جبرای قضای حاجت، بیرون رفت. و من در برگشت، برای رسول الله جآب وضو آماده كردم و بر دست‌های آنحضرت جآب میریختم و ایشان وضو میگرفت. آنحضرت جچهره و دستهایش را شست و برسر و موزه‌هایش، مسح كشید».