باب (۱): احکام زنان در حالت نفاس و قاعدگی
۲۰۱- «عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَتْ: خَرَجْنَا لا نَرَى إِلا الْحَجَّ، فَلَمَّا كُنَّا بِسَرِفٍ حِضْتُ، فَدَخَلَ عَلَيَّ رَسُولُ اللَّهِ ج وَأَنَا أَبْكِي، قَالَ: «مَا لَكِ أَنُفِسْتِ»؟ قُلْتُ: نَعَمْ، قَالَ: «إِنَّ هَذَا أَمْرٌ كَتَبَهُ اللَّهُ عَلَى بَنَاتِ آدَمَ فَاقْضِي مَا يَقْضِي الْحَاجُّ، غَيْرَ أَنْ لا تَطُوفِي بِالْبَيْتِ». قَالَتْ: وَضَحَّى رَسُولُ اللَّهِ ج عَنْ نِسَائِهِ بِالْبَقَر».(بخارى:۲۹۴)
ترجمه: «عایشه لمیفرماید: برای ادای حج، از مدینه منوره براه افتادیم. وقتی به محل «سِرف» (نزدیک مكه) رسیدیم، دچار قاعدگی شدم. رسول الله جنزد من آمد در حالی كه گریه می‌كردم. فرمود: «چرا گریه میكنی؟ آیا دچار قاعدگی شدهای»؟ گفتم: بلی. آنحضرت جفرمود: «این چیزی است كه خداوند آن را شامل حال همه دختران آدم كرده است. جز طواف خانه كعبه، تمام احكام و مناسک حج را انجام بده». عایشه لمیفرماید: رسول الله جبرای ازواج خویش، گاو، قربانی نمود».